MYŚLI SAMOBÓJCZE
W sytuacji, gdy jest zagrożone życie Twoje, kogoś z Twojej rodziny, bliskich, znajomych lub zupełnie obcej osoby, zadzwoń pod numer 112.
Myśli samobójcze mogą pojawić się w depresji, zaburzeniach osobowości czy na skutek trudnych sytuacji życiowych na każdym etapie życia. Mogą dotknąć każdego, niezależnie od wieku, dochodów czy sytuacji rodzinnej. Często towarzyszy im bezsenność, przewlekłe zmęczenie, poczucie osamotnienia, brak nadziei na przyszłość, drażliwość i impulsywność.
Mogą być wyrażone wprost – „chcę się zabić, nie chcę już żyć” lub pośrednio, przyjmując formę myśli rezygnacyjnych, wyrażania cierpienia, braku nadziei, braku sensu życia np. „będzie wam lepiej beze mnie, moje życie nie ma sensu, i tak już nie dam rady zrobić, nie mam już ochoty walczyć…”.
Nie jest to stan, który należy pozostawić samemu sobie. Jeżeli doświadczasz opisanych tu symptomów porozmawiaj z zaufaną osobą, skontaktuj się z najbliższą Poradnią Zdrowia Psychicznego, Centrum Interwencji Kryzysowej lub skorzystaj z telefonów zaufania. Pracujące tam osoby są przygotowane, aby Cię wysłuchać.
- 116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży, czynny całodobowo
- 116 123 – Bezpłatny Kryzysowy Telefon Zaufania dla Dorosłych, czynny 14-22, pon-pt.
- 800 70 22 22 – Całodobowe Centrum Wsparcia dla Osób w Kryzysie Psychicznym Fundacji ITAKA
- 800 080 222 – Całodobowa Bezpłatna Infolinia dla Dzieci i Młodzieży, Rodziców oraz Nauczycieli.
Jeżeli zauważasz, że bliska ci osoba jest coraz smutniejsza, wycofuje się z kontaktów społecznych, porzuciła swoje hobby, często mówi o śmierci i rozdaje ważne dla siebie przedmioty, bądź mówi wprost, że chce odebrać sobie życie:
- szczerze i otwarcie porozmawiaj z nią o swoich obawach,
- okaż zainteresowanie i troskę oraz zachęć do poszukiwania pomocy,
- przekaż kontakty do najbliższych PZP, OIK lub powyższe numery telefonów,
- jeśli ma w swojej historii próby samobójcze zachowaj szczególną czujność!
Fakty i mity na temat samobójstw – pomogą ci lepiej zrozumieć przez co przechodzi bliska osoba:
- Rozmowa o samobójstwie zwiększa jego prawdopodobieństwo. – MIT – Szczera i otwarta rozmowa o myślach samobójczych może być dla osoby, która ich doświadcza znakiem, że nie jest osamotniona. To okazja, by podzieliła się swoimi trudnościami i obawami, o których bała się wcześniej mówić.
- Do prawdziwych samobójstw dochodzi bez wyraźnych sygnałów. – MIT– Wielu samobójców sygnalizuje swój zamiar w różnorodny sposób, a około 8 na 10 z nich mówi wprost o zamiarze pozbawienia siebie życia. Nie lekceważ wszelkich sygnałów!
- Kto mówi, że chce popełnić samobójstwo, tak naprawdę tylko chce przyciągnąć uwagę innych. – MIT/FAKT – Osoba mówiąca o chęci odebrania sobie życia sygnalizuje w ten sposób, że jest jej skrajnie źle i poszukuje jakiegoś wyjścia, choć na tę chwilę jedynie śmierć wydaje się „dobrym” rozwiązaniem. Owszem, chce przyciągnąć uwagę innych – być może to jedyny sposób, w jaki w tej chwili potrafi poprosić o pomoc!
- Poprawa po kryzysie zwiastuje koniec ryzyka. – MIT – Większość prób samobójczych zachodzi w okresie poprawy np. po podaniu leków stabilizujących nastrój, gdy pacjent odzyskuje energię do zrealizowania planu. Nagła poprawa nastroju może być również znakiem ulgi, którą odczuwa osoba podjąwszy ostateczną decyzję o pozbawieniu siebie życia. Zachowaj czujność.
- Samobójstwo popełniają wyłącznie osoby chore psychicznie. – MIT – Z wielu badań wynika, że samobójcy są osobami doświadczającymi dużego cierpienia psychicznego, trudności życiowych, smutku i osamotnienia, co nie musi być oznaką choroby psychicznej. Choroby psychiczne, takie jak depresja, zwiększają ryzyko popełnienia samobójstwa, lecz większość z tych, którzy odebrali sobie życie, jest zdrowa psychicznie.
- Samobójstwo popełniają tylko biedni/bogaci/starzy/mężczyźni/samotni etc. – MIT – Problem samobójstwa może dotyczyć każdego, niezależnie od płci, wieku, statusu materialnego czy posiadania rodziny.
